เรื่องที่จะเขียน

จริง ๆ คนเราย่อมต้องมีงานอดิเรกด้วยกันทั้งนั้น รวมถึงมีความเชื่อด้วย เมื่อก่อน
จะมีความมั่นใจสูงว่าต้อง LaTeX เท่านั้น Word, OOo ถอยไปไกล ๆ เดี๋ยวนี้ก็
ยังเชื่ออย่างนั้น แต่ต่างกันตรงที่ เมื่อก่อนจะมองว่าคนใช้ Word หรือ OOo
เขียนหนังสือวิชาการห่วย (ด้านคุณภาพ) ซึ่งไม่ว่าจะมองมุมไหนมันก็ห่วยจริง ๆ
บทความที่ผมจะเลือกอ่าน มักจะดูสิ่งความสวยงามของตัวบทความประกอบด้วย
สองปีมานี้ไม่คิดอย่างนั้นแล้ว เน้นที่คุณภาพ ความถนัด ถนัดอันไหนใช้อันนั้น
ตราบที่ตาตุ่มผมจะไม่ถูกเหยียบ

พักหลังผมเริ่มเข้าเว็บ www.tug.org บ่อยขึ้น เพิ่มพูนความรู้มากขึ้น เริ่มมีคำ
ถามกลับมาที่ผมมากขึ้น เริ่มต้องค้นคว้าเพื่อไปตอบคำถามมากขึ้น ตอบไปตอบ
มากลัวลืมก็ต้องจด ไม่ว่าจะจดง่าย ๆ ผ่าน blog ทั้งไทยและอังกฤษ หรือบันทึก
ไว้เป็น pdf ไฟล์ วันนี้เองก็เข้าเว็บดังกล่าวตามปกติเพื่อไปตรวจสอบว่ามี
package ใหม่อะไรน่าสนบ้าง ก็รู้สึกว่าจริง ๆ ถ้าเราเอาความสามารถของ
package ต่าง ๆ ที่มีประโยชน์มา review ในเชิงลึก รวมทั้งสร้างตัวอย่างที่อ่าน
เข้าใจได้ง่าย (มันไม่ง่ายนักต้องใช้เวลา) ถ้าทำซักเดือนละชิ้น (ชิ้นในที่นี้คือ
ประเภท) ก็จะมีข้อมูลปีละสิบสองประเภท ที่คิดจะทำตรงนี้เพราะความรู้เกี่ยวกับ
LaTeX ตอนนี้เริ่มมากขึ้นไปถึงระดับไม่ธรรมดา เริ่มข้ามจากผู้ใช้ที่ทรงพลังแล้ว
ถ้าไม่ทำการเรียบเรียงหรือจดไว้เป็นหมวดหมู่รับรองหายแน่ ๆ

ไว้จะเขียนใน thailatex.wordpress.com หรือไม่ก็
aboutlatex.blogspot.com ขึ้นกับความขี้เกียจก็แล้วกัน