เรามาเลือกข้างที่สี่กันดีกว่า
เห็นใคร ๆ ก็มีแถลงการณ์กัน มีหลายแบบทีเดียวไม่ว่าจะโทษรัฐบาล โทษ พธม. โทษนายกฯ
สุดท้ายก็ไม่มีใครยอมเสียสละตัวเอง การลาออกของ เตช บุญนาค ไม่ว่ามองทางด้านไหนก็
ไม่ควรลาออก
- ถ้าเห็นว่า ครม. เลวทั้งคณะ การที่มีคนที่ดีเข้าไปสอดแทรก ย่อมต้องทำให้เกิดการ
ยับยั้งความเห็นที่จะไปในทางเดียว โดยเฉพาะถ้าคน ๆ นั้นเคยทำงานในฐานะฑูต
ด้วยแล้ว การพูดในโอกาสต่าง ๆ ย่อมต้องไม่ได้ด้อยไปกว่า ชวน หลีกภัย แล้วจะพูด
เพื่อผลักดันให้ ครม. เห็นคล้อยตามบ้างไม่ได้เชียวหรือ - ถ้าเห็นว่าแกนนำ พธม. เลวทั้งคณะ การที่มีคนดีในสายตาของ พธม. ทำงานในครม.
ย่อมต้องดีกว่าไม่มีคนที่ พธม. เห็นดีเห็นงามเลย ดูได้จากกรณีเขาพระวิหาร
เห็นได้ว่านายอนันต์ อดีตนายกฯ นั้นเห็นแก่ตัวสุด ๆ ที่บอกว่าคนดีในสายตาเขาไม่ควรจะไป
ทำงานร่วมกับคนที่ตัวเองคิดว่าเป็นโจร เพราะถึงจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ คนเหล่านั้นก็สวมหัวโขน
ในการบริหารประเทศ จะสั้นจะยาวก็ต้องมีการตัดสินใจ
ภาพของความเห็นแก่ตัวของคนชั้นนำของประเทศนั้นชัดเจนมาก ๆ ทำไมคนชั้นนำ คนที่มี
การศึกษาสูง คนที่สืบทอดมาจากนามสกุลที่สูงส่ง ไม่คิดจะเสียสละ กลัวแต่จะเปลืองตัว
กลัวว่าทำอะไรผิดแล้วคนจะด่าหยาบคาย กลัวว่าเพื่อนจะว่าว่าไปเล่นของสกปรก
ถึงเวลาแล้วที่เราต้องเลือกทางเลือกที่สี่ เพราะเราไม่ใช่รากหญ้า เราไม่ใช่ฝ่าย พธม. เราไม่
ใช่ฝ่ายนักวิชาการหรือผู้ดีบนหิ้ง พวกเราเป็นคนที่อยากให้ประเทศชาติเจริญในทิศทางที่ควร
จะเป็น พวกเราเองต้องเสียสละ
เรามาหาพรรคการเมือง จะตั้งใหม่ สนับสนุนพรรคเดิม หรือสนับสนุนกลุ่มคนในฝ่ายนักวิชา
การหรือผู้ดีบนหิ้งให้เสียสละบ้าง (ไม่ได้พูดว่าสนการเมือง ก็ลงไปเล่นการเมืองสิ) มา
เปลืองตัวกับพวกเราบ้าง พูดง่าย ๆ เลือกคนดีเข้าสภาฯ แต่ไม่เสนอตัวให้พวกเราเลือก แล้ว
ก็ไม่ถูกใจพวกท่านอีก พวกท่านนั้นไม่ยอมเสียสละ พวกท่านไม่เคยเดือดร้อนไม่ว่านโยบาย
ของรัฐบาลจะเป็นอย่างไร เสียสละกันบ้าง
ว่าแต่พรรคไหนดีที่จะเป็นทางเลือกที่สี่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น